De volgende dag om 10:00 – 10:30 afspraak met de makelaar en de eigenaar van dat ene plekje. Daar aangekomen stond Manolis al te wachten. De plek is niet aan zee, maar ook niet zo ver vandaan. Rondgelopen samen en uitleg gehad wat ze er nog aan gaan doen en waar de grenzen lopen. De plek heeft een eigen waterbron, ruimte voor een moestuin en bestaande (olijf)- bomen. Nou ik kon al best wat van mijn verlanglijstje afstrepen aan welke voorwaarden het mag voldoen. Natuurlijk wil ik hier nog een paar keer gaan voelen. Maar de eerste indruk was prima. Daarna ben ik daar in de buurt nog wat gaan kijken en wat bijna een dagelijks ritueel geworden is. Even zwemmen in de zee, maar weer op een andere plek. Gewoon om te voelen.
