4 okt. 2020

In september 2015 maakte ik een rondrit door Kreta. Op mijn reis kwam ik ook in Xerokampos terecht. Nu nog steeds had ik een fijne herinnering aan deze omgeving. Dus nu ook maar weer eens voelen hoe het is om daar te zijn. Afgelopen dinsdag ben ik afgereisd naar Xerokampos. 200 km en 4 uur rijden voor de boeg. Ja je leest het goed. Hier rijdt je geen 100 km/uur. Wanneer je bijna in Xerokampos bent, kijk je vanaf de bergen op het strand. Schitterend om te zien. Je kijkt over het zuid- oosten van de zee. Daar in de bergen groeien alleen lage struiken. Verder naar beneden kom je weer de bekende olijfbomen tegen. Maar ook niet in zo’n grote getallen. Rondkijken en voelen was mijn missie. Aangekomen bij Akti-rooms mijn spullen op de kamer gezet en daarna genieten van de heerlijke zee en strand. Dit mag ik zeggen, je kan hier ruim 20 meter de zee in lopen, zo geleidelijk gaat het. Dus dat is wel echt heel fijn.  Hier staat ook best wel het een en ander te koop. Dus ondertussen wat mails verstuurd en nummers gebeld ter info. Na 3 dagen was het duidelijk voor me. Dit is niet de regio waar ik wil wonen. In de zomermaanden ziet het er prima uit. Ik verwacht dat het hier in de winter leeg en uitgestorven is. Op mijn terugreis even een afslag naar Lassithi hoogvlakte gemaakt. Stijgen over smalle wegen naar boven. Daarna een super uitzicht over de vlakte. Hier kwam ik een complex tegen wat zeker geschikt zou kunnen zijn voor me. Voldoende kamers voor de gasten, een keuken en grote eet/werkruimte. Uitkijkend over de vlakte. Maar stil is het er nooit verwacht ik. De vlakte wordt gebruikt voor de landbouw. De bergen eromheen vangen al het geluid op en kaatsen het terug. Nee hier is niet de rust die ik wil. Maar een mooie ervaring. Via Heraklion weer richting Agia Galini.